به گزارش آی فیلم2، با فلم «چند متر مکعب عشق» آوازه جهانی پیدا کردند؛ فلمی تحسین برانگیز که در جشنواره های داخلی و خارجی توانست جوایز بسیاری را کسب کند و مورد توجه مردم و اهالی هنر و منتقدان قرار بگیرد.
برادران محمودی که در هفتاد و هفتمین دوره مراسم اسکار با فلم «چند متر مکعب عشق» حضور داشتند بار دیگر با فلم سینمایی «رفتن» به کارگردانی «نوید محمودی» نماینده سینمایی افغانستان برای اشتراک در هفتاد و نهمین دوره مراسم اسکار بهترین فلم غیر انگلیسی زبان شدند.
سریال «سایه بان» نیز نخستین تجربه متفاوت این دو برادر در تلویزیون ایران بود.سریالی جذاب با محتوای اجتماعی، عاشقانه و خانوادگی می باشد که نشان از توانایی سینمایی آن ها طی سال های پسین است.
حال قرار است «رفتن» با فلم نامه یی از «جمشید محمودی» به کارگردانی «نوید محمودی» و تهیه کنندگی «جمشید محمودی» از روز جمعه 18 حوت در سینماهای ایران به نمایش گذاشته شود.
این موضوع بهانه یی شد تا سراغ «نوید محمودی» کارگردان این فلم سینمایی برویم و گپ و گفتی صمیمی با او داشته باشیم که در ادامه می خوانیم.
آی فیلم: آقای محمودی فلم سینمایی «رفتن» از چهارشنبه 16 حوت در سینماهای ایران به نمایش گذاشته می شود، کمی از فکر و ایده اولیه ساخت این فلم به ما بگویید و اینکه تاکنون چه جوایزی را کسب کرده است؟
محمودی:
ایده اولیه فلم «رفتن» در سال 1394 به ذهن من رسید. باتوجه به اینکه دوره یی بود که جنگ سوریه به شهرها و محل زنده گی مردم رسیده بود، کشورهای اروپایی تصمیم گرفتند مرزهای خود را به روی پناهجویان باز کنند. وقتی مرزها به روی پناهجویان باز شد فقط پناهجویان سوری نبودند که به سمت کشورهای اروپایی رفتند، بخشی از پناهجویان افغانستانی ، پاکستانی، عراقی و سوریایی هم به اروپا مهاجرت کردند .
مهاجران افغانستانی برای رفتن به اروپا باید حتما از ایران عبور می کردند.
این اطلاعاتی که در ذهنم بود و تصاویری که در شبکه های خبری و مستندها می دیدم فکرم را به این سمت برد که فلمی با مختصات فلم رفتن بسازم. فلم رفتن سال 94 تولید شد، کارهای فنی آن در سال 95 انجام شد و در همان سال اولین حضور بین المللی اش را در هفدهمین فستیوال بین المللی بوسان در کوریای جنوبی، تجربه کرد.
فلم رفتن در این فستیوال که از فستیوال های سطح اول دنیاست جایزه بهترین کارگردانی را گرفت و بعد از آن تا کنون در حدود 50 فستیوال بین المللی حضور داشته و جوایز بسیار زیادی را کسب نموده است؛ از جمله جایزه بهترین بازیگر زن توسط بانو «فرشته حسینی» ، جایزه بهترین فلم در لبنان، جایزه بهترین فلم در استرالیا، جایزه بهترین فلم در سویدن و روسیه.
قصه «رفتن» برگرفته از واقعیت نیست اما اتفاق های واقعی باعث شد من به این قصه فکر کنم.
آی فیلم2: نظرات تماشاگران ایرانی و افغانستانی راجع به این فلم چه بود؟
محمودی: کسانی که از فلم خبر دارند و آن را در فستیوال های جهانی تماشا کردند، قصه اش را دوست دارند و آن را به واقعیت نزدیک می دانند. این فلم در افغانستان و پیش از اینکه به عنوان نماینده افغانستان در اسکار معرفی شود، به نمایش گذاشته شد. به این دلیل که بیشتر افرادی که در افغانستان زندگی می کنند معمولاً با مهاجرت دست و پنجه نرم کرده اند و خودشان یا یکی از اعضای فامیل شان مهاجرت را تجربه نموده اند، وقتی یکی از بسترهای اصلی فلم مهاجرت باشد ، برای آن ها قابل درک و لمس است.
آی فیلم2: در فیلم «رفتن» رویکرد شما این بود که به موضوع مهاجرت بپردازید و یا اینکه بدنبال به تصویر کشیدن یک فلم عاشقانه بودید؟
محمودی:
رفتن عشقی است که در بستر مهاجرت روایت می شود. مهاجرت روی تمام ارکان زندگی فرد مهاجر اثر می گذارد و عشق هم یکی از ارکان زندگی انسان هاست. تاثیراتی که مهاجرت می تواند بر یک عشق دوطرفه بگذارد در فلم «رفتن» نمایش داده شد.
آی فیلم: زمانی که می‌خواستید «چند مترمکعب عشق» و «رفتن» را بسازید، چقدر به موفقیت آن امیدوار بودید؟
محمودی:
فکر نمی کنم آدمی در دنیا وجود داشته باشد که به کاری ایمان و باور نداشته باشد و آن را انجام دهد طبیعتاً شما به چیزی که انجامش می دهید باور دارید؛ ما هم همین اندازه به این فلم ها باور داشتیم و شاید اتفاقات بزرگتر از این هم می توانست برای این فلم ها بیافتد.
آی فیلم: مردم افغانستان چقدر با سریال ها و فلم های ایرانی ارتباط برقرار می کنند؟
محمودی:
طبعاً چون مردم افغانستان و ایران هم زبان هستند ارتباط می گیرند و فکر می کنم هم زبانی یکی از مهم ترین اتفاقاتی است که می تواند فکرها و ایده ها را به هم نزدیک کند. طبعاً آن ها هم دنبال فلم ها و سریال هایی برای تماشا می گردند که هم زبانشان باشد و واژه ها و گویش ها به گوششان آشنا باشند.
از آنجا که هر دو فلم من «چند متر مکعب عشق» و «رفتن» در کابل اکران خصوصی داشت با اهالی سینما و هنرمندان در افغانستان، ارتباط خوبی برقرار کردم.
آی فیلم2: طرح فلم نامه «سایه بان» ، اولین سریال شما در تلویزیون ایران، چگونه شکل گرفت؟
محمودی:
بعد از موفقیت های «چند متر مکعب عشق» و «رفتن» دوستان تمایل داشتند ما سریالی کار کنیم و ما هم قصه یی داشتیم از آدم هایی که در جنوب شهر تهران زندگی می کنند، ارتباط هایشان، علاقه مندی هایشان، بیم ها و امیدهایشان را پیشنهاد دادیم و درمورد آن به یک جمع بندی رسیدیم و در نهایت طرح سریال «سایه بان» را نهایی کردیم و آن را به تصویر کشیدیم.
آی فیلم2: درباره حضور محسن چاووشی در این سریال و روند همکاری با وی بگویید؟
محمودی: ما فکر می کردیم آقای چاووشی گزینه بسیار خوبی برای تیتراژ این سریال هستند و با ایشان این موضوع را مطرح کردیم و قبول کردند برای تلویزیون که مخاطبان اصلی آن مردم هستند کار کنند.
ن ذ/ ن ذ
